در روش سنتی، قالب چوبی خشت‌زنی را روی زمین صاف گذارده در آن گل می‌ریزند و با انگشتان دست به آن فشار می‌دهند تا قالب کاملاً پر شود و گل به شکل قالب در آید. روی خشت را با کف دست صاف می‌کنند و پس از خشت‌مالی قالب را برداشته آنرا تمیز و آب‌مالی می‌کنند و برای خشت‌زنی بعدی آنرا پهلوی خشت اولی قرار می‌دهند. آب‌مالی کردن داخل قالب از چسبیدن گل به آن جلوگیری می‌کند. در برخی نقاط مرسوم است که به جای آب مالی کردن، داخل قالب را ماسه می‌پاشند، یا با لجن کارخانه‌های سنگ‌بری آنرا آغشته می‌کنند. قالب‌ها در روش سنتی می‌توانند فلزی باشند یا می‌توان داخل آنها را با فلز آستر کرد تا دوام آنها افزایش یابد. قالب‌های چندتائی نیز در بعضی جاها معمول است که سبب افزایش نسبی تعداد خشت های تولید شده می‌گردد. خشت‌زنی، روی میز نیز می‌تواند انجام شود و برای صاف کردن روی آن نیز می‌توان به جای دست از سیم یا کاردک‌های چوبی استفاده کرد. در برخی کشورها نظیر هندوستان قالب‌هایی برای خشت‌زنی ابداع شده که شبیه دستگاه های بلوک‌زنی است و خشت با یاری پای کارگر زده می‌شود. در پاره‌ای کشورهای صنعتی علیرغم گرانی دستمزد، هنوز هم برای ساختن آجرنما و اشکال به خصوص و یا منظورهای خاص، روش دستی معمول بوده و برخی از محصولات آنها از کیفیت خوب برخوردار است و طرفداران زیادی دارد، ولی این روش به هیچ وجه اقتصادی نیست.
در ایران خشت آجر قزاقی را با دست تهیه می‌کنند و روی آنرا خاکستر می‌پاشند و پس از اینکه خشت کمی سفت شد سطوح آنرا کوبیده و صاف می‌کنند. قزاقی‌هایی که اخیراً با ماشین تولید می‌شوند دارای کیفیتی به خوبی قزاقی‌های دستی نیستند.